دانلود فیلم ایرانی من ترانه 15 سال دارم 1380 دانلود با لینک مدیافایر
imdb: 7.2/10
کارگردان: رسول صدرعاملی
براي دانلود روي خواندن مطالب ديگر کليک کنيد
براي دانلود روي خواندن مطالب ديگر کليک کنيد
http://www.mediafire.com/?kgmviyjm0qe
pass: asanfilm.blogspot.com
نقد فیلم سینمایی: «من ترانه 15 سال دارم »
خلاصه ی داستان: ترانه دختر یک زندانی است که با وجود سن کم، (آن طور که شعار فیلم است)، در یک مغازه عکاسی کار می کند، مدرسه می رود و شاگرد اول است و به جای این که والدین از او نگهداری کنند، در واقع این اوست که از والدین خود (پدری زندانی و مادربزرگی ناتوان و بیمار) سرپرستی می کند. او دختری شاد، حاضر جواب و عاقل است که از سختی های زندگی درس های بزرگی گرفته و خود ساخته و متکی به نفس بار آمده است. جوانکی در مغازه ی همسایه ی عکاسی شیفته ی او شده و همه جا از او عکس می گیرد و عکس ها را برای چاپ به خود ترانه می دهد و هر بار ترانه عکس ها را پاره می کند و سرانجام معترضانه به مغازه ی آن سوی عکاسی می رود. پاسخ او به همه ی عکس ها و نامه ها و التماس ها و تعقیب و گریزها، فریاد اعتراضی است که بر سر امیر حسین جوان لوس بی مسؤولیت فرود می آید. امیر حسین شاگرد مغازه ی فرش فروشی، تازه از آلمان آمده و مادرش برای راضی نگه داشتن او به ماندن در ایران هر کاری می کند و او را کاملا آزاد گذاشته است. پاسخ های منفی ترانه امیرحسین را شیفته تر می کند و کار به لج و لجبازی کودکانه می کشد و او برخواست خود مبنی بر ازدواج با ترانه پافشاری می کند. مادر امیرحسین زنی است سرد و گرم روزگار چشیده، خود مطلقه است و در گرفتن امیرحسین از پدرش و بازگرداندن او از خارج از کشور، زحمت زیادی کشیده و اینک نیز رییس انجمن زنان است و هر روز از ده ها مورد مشابه با وضعیت خود یا از دختران ولگرد خیابان فیلم مستند تهیه می کند و درصدد کمک مالی به ایشان است. او یکی دو بار سر راه را بر ترانه می گیرد و به او راجع به دوستی با امیر هشدار می داد در حالی که هیچ دوستی در بین نیست و دخترک معصوم و پاک در دنیای درونی خود و اسیر مشکلات و گرفتاری های خود است و موظف است به جای پدرش نیز شاد باشد و زندگی کند. بالاخره مادر امیرحسین به خانه ی ترانه می آید و وضعیت مالی آن ها را از نزدیک می بیند. چون امیرحسین تهدید به ترک خانه کرده بالاجبار به صیغه ی محرمیت خواندن بین آن ها رضایت می دهد که دوستی شان جنبه ی حلال داشته باشد تا وقتی که درس امیرحسین و درس ترانه تمام شود. دوران شیفتگی چهار ماه بیشتر طول نمی کشد. ترانه سر کلاس درس است که مادر شوهرش او را احضار می کند که برود و شوهرش را از بازداشت موقت در بیاورد. ترانه در کمال ناباوری عاشق صادق خویش را دروغ گو و بی وفا می بیند. امیرحسین را با سه دختر ولگرد خیابانی دستگیر کرده اند. استدلال او این است که ترانه را دوست دارد اما این دوست داشتن به این معنی نیست که کس دیگری را دوست نخواهد داشت. او دنبال خوش گذرانی و تفریح و مهمانی و سرگرمی است و ترانه ای که نصف روز مدرسه می رود و نصف دیگر روز سرکار و یا دائم در صف رفت و آمد ملاقات پدرش در زندان است و در غصه ی کار و زندگی و مسایل جدی چه طور می تواند رفیق شب نشینی ها و پارتی ها باشد! همه ی تلاش ها و کوشش های ترانه در حفظ شوهرش و زندگیش به جایی نمی رسد و موقع مرگ مادر بزرگ، امیرحسین زندگی ترانه را ترک می کند. مادر او داوطلبانه، ماموریت بریدن این رشته ی پیوند و اجرای طلاق را به عهده می گیرد. ترانه به زندگی سابق خود بر می گردد با این تفاوت که دیگر شور زندگی در چشم های او نمی درخشد و چندان طولی نمی کشد که می فهمد مادر شده است. یک دختر اول دبیرستان که تنها زندگی می کند و پدرش به خاطر یک تصادف در زندان است و مادرش سال هاست که مرده و مادر بزرگ نیز او را تنها گذاشته است! و در واقع اوست و خدای خود و دوستی قدیمی و خانوادگی که هر از گاهی مبلغی سود، از کار کردن مینی بوس پدر به دست او می رساند تا به وسیله ی آن مخارج زندگیش را تامین کند. پیشنهاد مادر امیرحسین سقط جنین است، علاوه بر این که او حاضر به پذیرفتن این که بچه نوه ی اوست نمی باشد و ترانه را مثل ده ها و صدها دختر سر راهی و سبک و ولگردی می داند که هر روز برایشان پرونده درست می کند. ترانه غرور و شخصیت خود را حفظ می کند و دست کمک او را پس می زند و سعی می کند خودش با مشکلش کنار بیاید. جایی با دختری ولگرد آشنا می شود و او نیز پیشنهاد می کند بچه را بیندازد و برایش قیمت های مختلفی می دهد و راهنمایی اش می کند، اما ترانه دوست دارد خانواده ای داشته باشد. دوست دارد خودش را تکثیر کند و با تمام وجود و به رغم همه ی مشکلات بر این تصمیم خود پا برجا می ماند. توکل و اعتماد او به خداوند است و بی اعتنا به حرف مردم و قضاوت آن ها، بدون این که خود را با مردم رو به رو و درگیر کند با گریختن از خانم کشمیری (مادر امیرحسین) و رفتن به چیله ی تنهای خود بالاخره دخترش را به دنیا می آورد. او می فهمد که اگر بچه اش شناسنامه نداشته باشد برای آینده مشکلاتی خواهد داشت، لذا به دادگاه شکایت می کند. همه چیز بر علیه اوست او صیغه ی موقت بوده و بدون قرار قبلی باردار شده و قانون حق را به مادر شوهر می دهد، مگر این که ترانه بتواند نسبت بین بچه و پدرش را اثبات کند. آزمایش خون چاره ی این کار است اما امیرحسین به آلمان برگشته تا از فضای باز بیشتری برای عشرت طلبی و عیش و نوش استفاده کند و حاضر به فرستادن آزمایش خود و پذیرفتن مسؤولیت کودک نیز نیست. در این گیرودار خواستگار جدیدی برای ترانه می آید که حاضر به پذیرفتن کودک او نیز هست و ترانه با زرنگی متوجه می شود که او شاگرد مغازه ی همان خانم کشمیری است و او را برای فاسد جلوه دادن ترانه - که برایش فرق نمی کند چه شوهری داشته باشد و یا عروس چه کسی باشد - جلو فرستاده اند، او خواستگار را نیز به دادگاه می کشاند و از او اعتراف می گیرد که از سوی خانم کشمیری مامور به این کار شده است. در نهایت ترانه پیروز می شود. منتهی باز دچار غرور، خامی یا هر چیز دیگری که اسمش را بگذاریم می شود و بعد از رسیدن به پیروزی آن چه را به دنبالش بوده پس می زند و می گوید به جای نام پدر اسم خودم را روی بچه بگذارید. نمی خواهم اسم پدر که اصلا محبتی به بچه نداشت و بالای سر او نبود و از وجودش خبر نداشت بالای سر بچه باشد. و این چنین ترانه در 15 تا 16 سالگی به اندازه ی عمر همه ی زنان دنیا، به اندازه ی سی یا چهل سال زندگی می کند و تجربه می آموزد و سختی می کشد. در حالی که هم سن و سال های او هنوز پشت نیمکت مدرسه و دور از غوغا و هیاهوی زندگی هستند. . . . داستان فیلم: دختری کم سن و سال که دچار عشق زودرس می شود و طلاق زود هنگام و بارداری ناخواسته. نوع داستان: داستان اجتماعی با روایت خطی و اوج وفرودها و بزنگاه های مناسب. همذات پنداری و جلب توجه و کنجکاوی و علاقه ی تماشاگر: عالی نگرانی برای سرنوشت شخصیت و اظهار هم دردی با او: عالی انتخاب سوژه و موضوع: نگاهی تازه به موضوعی کلیشه ای و پیش پا افتاده به نحوی که دیدن آن را برای همه جذاب و خواستنی کرده است. علاوه بر تماشاگران، هنرمندان و کارشناسان نیز این فیلم را پسندیده و در جشنواره به عنوان بهترین فیلم و فیلم نامه و بازیگر زن بالاترین رتبه ها را به دست آورد. فیلم نامه: روان و یک دست، بدون افت و خیز، صحنه های مصنوعی وزائد، و پرگویی و زیاده گویی. بازی ها: خوب و مناسب، نزدیک به زندگی و دنیای واقعیت ها، به جز نقش مادر شوهر ترانه که کمی سنگین و انگار که کاملا در نقش جا نیفتاده بود، بقیه ی بازیگران عالی بودند از ترانه تا دوست هم سالش، پدر پشت میله های زندان، عاقد، دخترهای خیابانی، مامور پلیس در کلانتری و... دیالوگ ها همه طبیعی و راحت بود، به جز مادر که انگار حرف های از پیش دیکته شده را می زد و کارگردان توانسته بود حریم مصنوعی قالب کلیشه های سنتی فیلم های سینمایی را بشکند و تصویری نزدیک به واقعیت ارایه دهد. . . . |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر